Potosí is met een ligging van 4090m, de hoogste stad ter wereld! De stad, die vanwege de grote zilver voorraden in de omliggende Cerro Rico mijnen, ooit tot een van de rijkste steden van Latijns Amerika behoorde, is nu een stad die met moeite economisch overeind blijft. Het verleden tekent het straatbeeld en de prachtige koloniale gebouwen vertellen het verhaal van een heftige geschiedenis. De hoogte en kou kunnen een pittige ervaring zijn. Maar het centrum van de stad is aangenaam en de mensen zijn vriendelijk. Een bezoek aan de stad mag dan ook niet ontbreken tijdens een reis door Bolivia! Om je te verdiepen in de geschiedenis. Maar ook om het lokale leven in je op te nemen, een bezoek te brengen aan de mijnen en kennis te maken met de bevolking. In dit artikel neem ik je mee naar deze ooit zo bruisende mijnstad.
Welkom in Potosí, Bolivia
In de 16e eeuw ontdekten de Spanjaarden in het Cerro Rico gebergte van Potosí, Bolivia, grote hoeveelheden zilver en begonnen met een massale exploitatie. De inheemse bevolking werd aan het werk gezet. Vanwege de hoogte was het alleen voor hen mogelijk om dit zware werk in de mijnen te doen. De stad trok vanwege de werkgelegenheid mensen uit de hele wereld en de stad werd rijker en rijker.
Tegelijkertijd waren de werkomstandigheden in de mijnen schrijnend. Er zouden miljoenen mensen gestorven zijn. Toen de mijnen begin 19e eeuw uitgeput raakten werd de stad leeg achtergelaten, ontstond er veel armoede onder de lokale bevolking en veranderde Potosí rigoureus.
De route naar de hoogste stad ter wereld, Potosí, Bolivia
Vandaag reizen we van Sucre naar Potosí, een rit van ongeveer 4 a 5 uur. Busreizen zijn voor mij momenten om in mijn laptop te duiken. Gelukkig heb ik geen last van wagenziekte dus meestal kan ik veel werk verrichten. Halverwege de route komen we al snel in een file terecht. Het blijkt een demonstratie bij een dorpje. Onduidelijk wat de oorzaak is, besluiten we om net als de andere chauffeurs “cross-country” te gaan. Dat is heel gewoon in Bolivia. We komen bij een plek waar we de rivier over moeten. “Als het dat busje lukt, moet het ons ook lukken”, zegt chauffeur Marcello. Wie ben ik om een doorgewinterde Boliviaanse chauffeur tegen te spreken? En ja het lukt de bus. Ook wij rijden naar beneden maar helaas. Onze bus blijkt te zwaar en we zakken diep het zand in. We stappen uit. Hoe rustig ik ook probeer te blijven, we zijn hier op een vlakte in de “middle-of-nowhere” dus de situatie is toch zorgelijk.
In de verte komt op wondere wijze een tractor aanrijden. Is hij hier toevallig of heeft hij ons gezien? Het is mij in eerste instantie onduidelijk wat hij doet maar na verloop van tijd wordt duidelijk. Hij graaft zand uit en bouwt op die manier een weg zodat we terug omhoog kunnen. Met geen mogelijkheid waren we hier ooit zelf uitgekomen. Het duurt niet lang voordat we weer stil staan. Dit keer is het een lokale bus die vast komt te zitten. Iedereen stapt uit en er wordt een constructie gebouwd om de bus over het moeilijke deel te loodsen. Mooi om te zien hoe iedereen hier elkaar helpt!
Aankomst in Potosí
Potosí in Bolivia is de hoogste stad ter wereld, volgens de Bolivianen. Eigenlijk moet je natuurlijk weten wat de definitie van een stad is om zo een uitspraak te kunnen doen. Maar Bolivia claimt dit en is er trots op. En dat mag, want 4090m hoogte is niet niets. We hebben zo’n twee uur vertraging opgelopen maar Potosí is in zicht. Bij de stadspoort van Potosí, stappen we kort uit om te wennen aan de hoogte en opnames te maken van het uitzicht over de stad, de Cerro Rico (in het Nederlands: het rijke gebergte) en de mijnen. Ik weet nog steeds niet zo goed wat ik van het uitzicht vind. De strak blauwe ijle lucht zorgt natuurlijk voor mooie plaatjes maar de chaotische stad en de stoffige zandkleurige bergen zijn niet persé mooi. Ze doen me meer beseffen dat ik in een echte Boliviaanse mijnstad ben.
In de stad is het met een grote bus vanwege de drukte altijd een gevecht om door de kleine straten van het centrum bij ons hotel te komen. Bij aankomst in het hotel is het voor iedereen vaak even rusten om te wennen aan de hoogte, behalve voor mij. Aangezien we steeds maar kort op een locatie verblijven moet alles strak gepland worden. Zodra ik bij de receptie de incheck heb geregeld, staat er altijd wel iemand op mij te wachten en moet ik verschillende telefoontjes plegen. Maar ik klaag niet, heerlijk vind ik het om hier te zijn.
Hoogteziekte
Ook al ben ik talloze keren op grote hoogtes geweest, ik word er de eerste dagen altijd mee geconfronteerd. Lopen en bellen tegelijkertijd gaat gewoon niet, dan ben je buiten adem. Een stukje rennen, twee dingen tegelijkertijd of iets snel willen doen, het zijn dingen die je lichaam simpelweg niet aankunnen. Ik moet mezelf dan ook dwingen om het rustig aan te doen, goed te blijven ademen en heel veel water te drinken. Meestal heb ik aan het einde dag barstende hoofdpijn, een vreemd drukkend gevoel wat anders is dan alle andere hoofdpijnen. Maar ik heb besloten dat ik blij ben als het daar bij blijft. Het blijft een raar gegeven hoogteziekte en helaas kun je je er niet op voorbereiden.
Tips & tricks om hoogteziekte te voorkomen:
- drink veel water
- eet niet te zwaar en vet (je lichaam moet al harder werken)
- drink de lokale coca thee of kauw coca bladeren
- doe de eerste dagen rustig met alcohol totdat je bent geacclimatiseerd (en weet hoe je lichaam reageert)
- doe het rustig aan en zorg goed voor jezelf
- plan geen hikes of andere zware actviteiten totdat je lichaam (en hart) is gewend aan de hoogte (2 a 3 dagen)
- raak niet in paniek als je buitenadem bent (dit is normaal)
- ga op tijd naar de dokter als je je niet goed voelt
De straten van de hoogste stad ter wereld, Potosí, Bolivia
Een rondje door de stad doet me alweer snel thuis voelen. Ik hou van de chaos en het Boliviaanse leven op straat. Zodra ik kan, ga ik er dan ook op uit om rond te lopen en deel te worden van de stad. Het is een bedrijvige stad. Er worden talloze dingen op straat verkocht en geregeld. Mensen eten, zitten en hangen op pleinen. Er wordt aan straten gewerkt, tafel tennis gespeeld en mensen leven net als in elke andere stad hun leven.
Onderweg kom ik een grote optocht tegen van kinderen die al zingend en trommelend door de straten lopen. Op de een of andere is er altijd wel een demonstratie, parade of optocht in Potosí te vinden. Als ik vraag waarvoor het is, “oh die school bestaat 25 jaar en dat wordt groots gevierd!”
De leukste plek om te werken en lunchen?
Op de plaza vind je Café de La Plata. Het heeft iets weg van een Grand Café alleen dan simpel. Het is een fijne plek voor een lunch, kopje koffie, thee of taart! Heel wat tijd heb ik hier doorgebracht, aan de telefoon of achter de computer. Het is er heerlijk rustig en de sfeer is leuk!
Wil je meer weten over een bezoek aan de mijnen? Lees hier alles wat je wilt weten over een bezoek aan de mijnen van Potosí.
Meer over Bolivia
Wil je meer lezen over mijn geliefde Bolivia? In dit artikel vind je de mooiste bestemmingen en bezienswaardigheden van Bolivia. Neem ook een kijkje in het Bolivia archief voor alle artikelen, met een city guide voor Sucre, Copacabana, een tocht over de Boliviaanse zoutvlakte, de Boliviaanse Inca Trail, de beste reistijd voor Bolivia, veiligheid Bolivia, een bezoek aan de mijnen van Potosí, een tour naar de Tiwanaku ruïnes, shoppen in La Paz en hoe gebruik je de kabelbaan van La Paz.
This article may contain affiliate links. If you purchase something using one of our links, we may receive a commission at no extra cost to you, which helps us keep this blog alive. Thank you for your support! Please see our disclosures for more information.